Empregar o argumento de que algo é “natural” para xustificar que é bo, ou mellor que calquera outra cousa que pode ser considerada “aritificial” por contraste, é un hábito bastante estendido entre persoas de tódalas tendencias políticas e ideolóxicas imaxinables. Pódese escoitar en Intereconomía tanto como nun club de amas de casa ou nunha comuna hippie. Ou mesmo en Saber Vivir ou no programa de Iker Jiménez.

Non vou dar unha serie de argumentos para desmentir a suposta bondade do natural, iso xa o fixeron antes ca min outros mellores e mais grandes, aínda que o só feito de que se empregue por un espectro tan amplo de ideólogos debería darnos que pensar. Sinxelamente, vou mencionar unha serie de cousas que son supostamente naturais para quen o emprega:

Son naturais…

-As plantas. Todas elas.

– A heterosexualidade.

– A maxia.

– O nudismo. Tamén no inverno.

– Ser vexetarian@. Ou comer carne, depende.

– Ter trece fillos.

– A miopía. E o astigmatismo.

– A marihuana. Perdón, tamén é unha herba.

– A homeopatía.

– A parella tradicional, e o papel tradicional da muller

– Non ducharse (polo do manto ácido e tal).

–  O parto na casa.

– Que as termitas devoren a túa casa.

– As clases sociais

– As dores do parto. E morrer de parto.

–  O patriarcado.

– Non usar tampóns.

– As compresas con yogur

– Morrer nov@

Ben, isto último non llo escoitei defender a ninguén, pero é consecuencia directa e natural de varias das anteriores.